رنگ و رنگرزی در ایران سابقه طولانی دارد. در چین و هند و مصر این کشور های باستانی نیز چنین است. (بلو تارخ) مورخ یونانی در شرح فتوحات اسکندر و رنگ پارچه های موجود در آن اشیاء از بردن 5000 تالنت پارچه ارغوانی یاد می کند و در مورد ثبات رنگ های ایرانی می نویسد: ایرانیان از مخلوط عسل و موم به منظور شفاف نگه داشتن رنگ استفاده می کنند. شارون سیاح در زیر عنوان رنگرزان و صباغان می نویسد:صنعت رنگرزی در ایران بیشتر از اروپا توسعه و ترقی یافته است چون رنگهای این کشور دارای روشنی و جرم بسی بیشتر می باشد و چندان زود زایل نمی شود.