یا(دستگاه ،کارگاه،داربست،دزگاه یا درجاه) دارقالی دستگاهی است که قالی روی آن بافته می شود و مهمترین و اساسی ترین ابرازقالیبافی می باشد.دارسنتی معمولا از چوا ساخته می شود و دارهای آهنی نیز طی سالیان اخیر متداول گردیده و با توجه به مزایایی که دارد رواج یافته است. دار معمولی قالی مرکبست از دو تیر افقی یکی در بالا به نام (سردار)و دیگری در پایین به نام (زیردار)که به دو تیر عمودی در طرفین به نام (راست رو)که در سمت راست است و (چپ رو) که در جانب چپ می باشد تکیه می دهند.پایه (راست رو )و (چپ رو) در زمین فرو برده می شود یا بر روی جایگاههای محکم و مطمئنی استقرار می یابد.پس از استقرار دار قالی و حصول اطمینان از محکم بودن آن (چله کشی)انجام می گردد و نخ چله از بالا بر (سردار)و از پایین بگونه های مختلف بر زیر دار پیچیده می شود،این پیچش تار را به دور زیر دار (زیرتاب)نامند.ممکنست چله را قبلا بر روی زمینی مسطح با استفاده از دو عدد میخ آهنی آماده کرد و سپس آنرا بردار نصب نمود.بافنده برروی (تخته الوار) که از طرفین روی نرده های نردبانی قرار گرفته و مسلط به کار بافت است می نشیند.این تخته را در اغلب نقاط (تخته الوار)و درنواحی آذربایجان از جمله شبستر (تاختابذ)(تخته بند)گویند.اگر دار قالی از نوع (دارگردان)باشد چون هموار،مفدار بافته شده به دور (زیر دار)پیچیده می شود جای بافند.ثابت است اما اگر قالی از نوع (دارثابت)که بیشتر در بافتهای نامتقارن معمول است انتخاب شود با بالا آمدنسطح بافت بتدریج و تا اندازه لازم (تخته الوار)به پله های بالاتر منتقل می گردد.اندازه دار و چوبهای آن متناسب با قطع و سنگینی قالی که قرار است بر آن بافته گردد در نظر گرفته می شود.دار قالی دارای انواع است.محل قرار گرفتن دار باید به نحوی انتخاب شود که اولا نور کافی به بافنده برساند و ثانیا این نور از جهتی بتابد که جلو کار بافنده کاملا روشن شود زیرا نور کم با توجه به رنگهای تیره نخ ها و نیز زیر نقشی گره ها به سلامت چشم قالی بافان لطمه می زند و ثالثا نمناک و مرطوب نباشد و کلیه نکات ایمنی برای کارگردان در آن موردنظر قررار گیرد.