چین یک کشور آسیای است که کشاورزی و دامداری کارعمده مردم چین است و این مردم به ویژه در نواحی کوهستانی با توجه به فراوانی مواد اولیه و الیاف در کنار کار کشاورزی به بافتن فرش اشتغال دارند. قدمت فرش بافی در چین مشخص نمی باشد وقتی مارکوپولو در سال(1271 تا 1294 میلادی) در دربار (قوی لاخان) میزیسته از صنعت فرش چین سخنی به میان نیاورده است. اما با توجه به علاقه ی مردم به صنایع دستی و سنت نشستن بر زمین ایشان ایجاب می نماید که در فرش بافی سابقه ی طولانی داشته باشند. هنر و صنعت فرش امروزه در چین به عنوان پدیده ای مردمی تحت کارگاه های بزرگ و کوچک رواج دارد. دولت در کلیه ی مراحل تولید این دست باف نظارت مستقیم دارد و برای فرش بستانداردهای را تعیین نموده است.در چین پنبه و ابریشم به وفور پیدا می شود و از ابریشم در تولید فرش استفاده ی شایانی می نمایند و فرش های درشت باف ابریشمی تا 28 رج نیز تولید می کنند . رنگرزی آنها اغلب شیمیای است. طرح ها و نقشهای متنوعی دارند که اغلب برگرفته از آداب و سنن آنهاس و اثر نقاشی چین در طرح فرشها مشهود است. این طرح ها اغلب تلفیقی سنتی بوده با نقش های سه بعدی و نقشهای از حیوانات خیالی و حقیقی بافته شده است. صادرات فرش چین از اوایل قرن بیستم و بعد از جنگ جهانی اول آغاز شد.یکی از ابتکارات در فرش چین تعیین نام و علایم سنتی مشخص برای فرش هر منطقه است که باعث می شود تا بافنده برای بالا بردن کیفیت فرش بکوشد تا باعث خوشنامی دیار خود شود.ابعاد فرشهای چین اکثرا به شرح زیر است: قالی 2/75* 1/83 تا 5/49* 3/66 متر و قالیچه از0/91 *0/61 تا 2/44* 1/52 متر قالی های گرد و بیضی و سایر اشکال را نیز می بافند.رجشمار در فرشهای معمولی چین 20 و در فرش های صادراتی از 26 تا 50 می باشد. گره نامتقارن وبافت درشت با پرزهای بلند دارند .