فلات وسیع ایران با آب و هوا و اوضاع جغرافیای ویژه خود و مردم سخت کوش آن از دیر بازسرزمینی مناسب جهت کشاورزی و دامداری بوده است. ساکنین سرزمین ایران به گواهی تاریخ در ردیف اولین مردمی بوده اند که به کار صنایع دستی به ویژه بافتن زیر اندازهای مختلف چون گلیم و نمد و قالی از پشم گوسفندان پرداخته اند و تکامل این صنعت و هنر در طول عمر دراز خود بدان گونه که امروزه فرشبافی در این ناحیه صنعتی مستقل و پیشرفته قلمداد می گردد گویایی دلبستگی این مردم به هنر فرشبافی است. فرش ایران قبل از هرچیزی فرآورده ای است مردمی و همگانی . این اثر دلپذیرمرهون هنرنمایی یکایک هنرمندانی گمنامی است که در سراسر این آب و خاک پراکنده اند و حیات و هستی خویش را بر سر آن نهاده اند. همین گستردگی و خصوصیات جغرافیای ایران است که فرش ایران را دارای تنوع و طرح و رنگ بی نظیر نموده و بدان ویژگی های چشم گیر داده است.این تنوع بستگی کامل و ناگسستنی با اعتقادها، باورها و خواسته های مردمی دارد که با عشق به این دست باف سحرگاهان ازبستر بر می خیزند و شام گاهان به فراش خود می روند. مردم کوهستان در این دیار به پیروی از زندگی سخت خویش نقشهای درشت و با زخامت و خطوط هندسی شکسته می بافند، زیرا سختی معیشت و مبارزه ی خستگی ناپذیر و همبستگی ایشان با ارتفاعات و خطوط و سطوح سنگ ها و ملاحضه ی اشعه های پیکان مانند خورشی در طلوع و غروب آن ایشان را چنین پرورشداده است، به عکس طبیعت محیط زندگی مردم شهر نشین و ساکنین دشت ها که به ایشان ظرافتی خاص بخشیده است آنها از نقشمایه های ظریف و زیبا مانند گل و برگ، شاخه ها و خطوط گردان کمک می گیرند و از الیاف ظریف و نازک ونرم برای بافتن فرش استفاده می کنند. بافنده گان کرمانی با آسمان صاف و نور خورشی فراوان از رنگهای روشن در بافته های خود بهره می گیرند و با توجه به وسعت سرزمین خویش فرش های بزرگ پارچه می بافند و بعکس عشایر که مقدورات فضای کمتری برای سکونت در اختیار دارند و به منظور سبکی بار خود به هنگام ییلاق و قشلاق و استفاده از امکانات محدود خویش و سایر ملاحضات به بافتن فرش با قطعات کوچکترروی می آورند. زنان و دختران بافنده آنچه را که از شجاعت شیر، نجابت اسب و رمندگی آهو در ضمیر دارند بر نقش فرش منتقل می کنند و آن را به در و دیوار خانه خود می آویزند تا مگر مردان و دیگر اعضایی خانواده را چنان خلق و خوی بخشند. خصوصیاتی این چنیندر فرش،این دستباف را به صورت هنری سنتی اجدادی در آورده و در این سرزمین همگانی ساخته است. اگر چه فرشبافی به عنوان هنر و صنعتی اجدادی در پهنه ی این آب و خاک و بهر شهر و ده رواج دارد اما اوضاع و احوال برخی نقاط این سرزمین مساعد گسترش بیشتر این صنعت میباشد. در برخی نقاط ایران در هر خانه و کاشانه و کوی و برزن، دکان و تجارت خانه دار قالی بر پا است وعامه ی مردم با عشق و علاقه ی خاص در مجاورت مشاغل اصلی خویش به کار بافتن فرش نیز مشغولند و فرش بافی حرفه ای فراگیر گشته است این مراکز امروزه باتوجه به تاثیر مثبت قالی بافی در تقویت بنیه ی مالی خانواده ها توسعه یافته است. در این کتاب ویژگی های مهم برخی مراکز مهم فرشبافی یران ذیل عنوان های مربوطه آمده است.