بدون شک قدمت استفاده از زیرانداز بدانگاه می رسد که انسان بفکر ساختن سرپناهی جهت تامین آسایش خود افتاد. بافتن انواع زیرانداز نیز همزمان با پرورش دام و استفاده از پشم آن بدین منظور بوده است و انسان پس از بهره وری از پوست حیوانات به اهمیت الیاف پشمی پی برده و بمرو ر بصورتهای گوناگون(خام و ریسیده شده)و از طریق بافتن گلیم و قالی از آن بهره گرفته است. این زمان بی تردید مصادف با تغییر زندگی بشر از مرحله توحش و زیست انفرادی در غارها به چادر نشینی و معاش خانوادگی و قبیله ای و اعتلاء فکری او بوده و انسان پس از احساس نیاز به این تغییر وضع جهت تامین آسایش بیشتر خویش بدان گردن نهاده است. بافتن فرش مانند سایر دست آوردهای بشر همواره رو به تکامل رفته و این پیشروی بدان حد با تکامل تمدن انسان عجین بوده است که گفته اند:«... هیچ هنری در جامعه خود به اندازه فرش توسعه و تکامل نداشته و هنرمندان جوامع را به خود مشغول ننموده است...» فرشهایی که انسان اولیه برای زیرانداز، روانداز،حمل بار،پوشش مقبره ها،پوشش حیوانات و غیره از آن استفاده می کرده از پوست و برگ درختان و پوست حیوانات بوده،این طبع نقاد و دست هنرمند انسان است که در طول تاریخ خود تکامل صنعت نساجی و بافت را بدین حد رسانیده که دستبافت های هنرمندان امروز از هر حیث اعجاب بیننده را برمی انگیزد و چشم ها را خیره می سازد.اینکه اولین فرش بافته شده بصورت تار و پود به مردم کدام سرزمین تعلق دارد و آیا ایرانیان یا چینیان خالق این هنرند یا سایر اقوام به درستی معلوم نیست،اما«فرش پازیریک»که قدیمی ترین دستباف بشری است که تاکنون کشف گردیده و موجود است تا انداره ای بدین سوال پاسخ می دهد و نشانی از محل بافت قالیهای اولیه را روشن می سازد.با کشف قالیچه مذکور در مقبره سکایی ها در آلتایی مغولستان بوسیلهرفسور«رودنکو» که حدود«50» سال پیش انجام شدقدمت تکامل فن بافت فرش به 2500 سال قبل رسیده است.در مغولستان نیز فرشهایی کشف شده که بافت آن به قرن اول قبل از میلاد می رسد و وضع بافت و انتخاب مواد اولیه و نوع گره آن که تک بر تار است نشان از داشتن تجربه دو هزار ساله در بافندگان این فرشها می دهد.اخیرا در ناحیه«سین یانگ» چین از مقبره ای قدیمی فرش چند صد ساله ای کشف شده که نقش آن شباهت هایی به فرشهای ایران دارد.نشانه های دیگری نیز از جمله فرشهای مقابر فراعنه مصر موید قدمت این هنر دستی در جهان است. با کشفیات مذکور و سایر آثار می توان مرکز عمده فرش قدیم جهانی را ایران،آسیای صغیر ترکمنستان،چین،هندوستان، مناطقی از شرق اروپا،شمال آفریقا دانست.برخی دانشمندان فرش شناس،مصر را گهواره بافند گی فرش می دانند،در توراه اشاراتی به این دستباف شده و در فصل 26 کتاب هجرت،حضرت موسی از چگونگی آرایش داخل خیمه ها و استفاده از قالی سخن می راند، بر روی ستون یاد بود«شلمان صر» دوم آشوری که در سده نهم قبل از میلاد پادشاه یهویه را شکست داد در میان هدایایی که توسط«یاخوا» پسر خمری به«شلمان صر»تقدیم می شود دو فرش بزرگ دیده می شود.