عملی است که بر روی قالی های نو انجام می شود تا قبل از طی عمر طبیعی کهنه جلوه کند این کار اغلب روی فرش های صادراتی و بدین جهت صورت می گیرد که: اولاً: بینندگان و خریداران چنین پندارند که فرش با وجود گذرانیدن عمری طولانی استحکام و استقامت و هم آهنگی رنگ های خود را از دست نداده است. ثانیاً: نامرغوب بودن موادّ اولیه و تندی رنگ ها و سایر عیوب فرش به نظر بیننده نیاید و عیوب رؤیت شده نیز به پای کهنگی آن گذاشته شود. ثالثاً: در هنگام صدور فرش به خارج از کشور از مزایای بخشودگی عزینه های گمرکی و قانونی که معمولاً برای اجناس دست دوم و کهنه در نظر گرفته می شود بهره مند گردند. رابعاً: از تسهیلات «تعرفه ترجیحی» ورود کالا به برخی از کشورها استفاده نمایند.کهنه نما کردن فرش از دیر زمان متداول بوده و معمولاً به طرق گوناگون از جمله موارد زیر صورت می گیرد: الف-شستن فرش با آب و چوبک و خاکستر. ب-دواشو کردن فرش و کلرینه کردن پشم. پ-پهن نمودن فرش در آفتاب یا زیر پا و قرار دادن آن در معابر که پا خورده و بطور طبیعی کهنه شود. چون کهنه نمودن فرش با انواع روشهای مذکور از دوام این دستباف می کاهد و اصولاً به قصد فریب خریداران انجام می شود کاری است ناروا که لطمه به حسن شهرت فرش ایران وارد می سازد.