درختی است کوچک دارای برگهای ریز و گلهای سرخ رنگ، در ایران در نقاطی که زمستان سخت نباشد رشد می کند و به ثمر می رسد. درخت آنرا انار بن یا نار بن یا نار بیخ گویند. میوه این درخت درشت و دانه دار است و پوستی ضخیم و سرخ رنگ دارد. پوست میوه انار که دارای ماده رنگی است خشک و ساییده شده و در کار رنگرزی بویژه برای ساختن رنگ زرد مصرف می شود. انار از مواد مازوج دار است و مقدار مازوج آن تا 40 درصد می رسد. در جنگلهای شمال ایران نوعی انار ریز و ترش بفور یافت می شود که آنرا در گیلان و مازندران ترشه انار و عموما گلنار فارسی نامند، از گل این درخت نیز در گذشته برای رنگرزی استفاده می شده. در پوست انار تازه ماده رنگی زرد مایل به قهوه ای وجود دارد که در رنگرزی بدون دندانه نیز مصرف می گردد و در آب محلول است مواد شیمیایی در پوست انار تاثیرات مختلف دارد که برخی از آن بقرار زیر است(با-ه): 1- رنگ محلول با اسیدهای معدنی سرخ می شود.2- دندانه قلع رنگ آن را زرد می نماید و اگر محلول مدتی بماند رسوب تولید می کند.3- با سولفات مس رنگ محلول آن سبز زیتونی می شود و در همان رنگ رسوب قهوه ای تولید می کند.4- املاح آهن رنگ محلول را ابتدا سبز و سپس مشکی می نماید.