یا «گبّه» نوعی فرش از جنس قالی است که در بین عشایر و ایلیات و بافندگان روستایی و شهری بویژه مقیم در جنوب و مرکز کشور و ایل قشقایی بافت آن متداول می باشد.این قالی با پرز و خواب بلند،و باتعداد پود زیاد که معمولاً بین «3 تا 8»عدد پس از هر ردیف گره زنی است بافته می شود.گبه درشت باف و با گوشت زیادی که دارد زیرانداز جالبی برای روستائیان و عشایر بشمار می رود.این فرش برای بافندگان و مصرف کنندگان آن زینتی و اعتباربخش است.بافتن گبه با طرحهای ذهنی و ابتکاری هندسی و نقشهای حیوانات بویژه شیر که نشانه شجاعت و دلیری است و ببر و پلنگ و اسب و گوزن و آهو و انواع پرندگان انجام می پذیرد.نقش «گبه»همچون سایر فرشها نشان دهنده خواهشهای درونی،باورها،اعتقادات طرّاحان و بافندگان آن است.زنان عشایر و روستایی با بافتن نقش حیوانات بی باک و متهوّر،سرکش،بی تاب،رمنده،آزاد،از مردان خانواده و سایر افراد می خواهند تا چنین باشند.پشم مورد مصرف در فراهم سازی نخ«گبه» خود رنگ است که معمولاً از سه تا چهار رنگ تجاوز نمی نماید و در صورت نیاز به رنگرزی آن از رنگهای شبیه رنگ اصلی استفاده می شود و بدین جهت رنگ این زیرانداز در برابر شستشو و نورآفتاب مقاومت بیشتری دارد.مقاومت گبه اصولاً بیش از قالی معمولی می باشد زیرا موادّتشکیل دهنده آن کلاً طبیعی است.این خصوصیّت توام با کیفیت خوب طرّاحی و بافت موجبات استقبال عامّه در داخل و خارج کشور را برای خرید آن فراهم نموده است،تا آنجا که اینک در استانهای جنوبی از جمله«بوشهر» این کالا حتّی پیش خرید می گردد.«قالی گبه»با پرز و خواب کوتاه تر و گوشت کمتر نوع مرغوب«گبه»است که پشم مورد مصرف در آن نیز خدرنگ و عمدتاً بدون رنگرزی می باشد.ابعاد انواع گبه معمولی و از«200 × 100 متر تا 250 × 150» سانتیمتر در نظر گرفته می شود.