فرشی که در کارگاه های بزرگ و عمومی یا کوچک و انفرادی در شهرها یا حومه آن بافته می شود. دست باف های شهری اعم از: قالی، قالیچه، گلیم، جاجیم، پلاس ... نسبت به «فرش روستایی و ایلیات و عشایر» تکامل بیشتری یافته و دارای طرح ها و نقش های زیباتر و رنگ آمیزی و بافت جالب تر است و بدین لحاظ بیش از فرش روستایی باف مورد توجه عامه قرار گرفته و در رقابت با آن همواره پیشتاز بوده است. برخی دلایل این برتری عبارتند از: 1- وجودطراحان ماهر و آشنا به هنر و ریزه کاری های فرشبافی و مسلط به انواع نقش های اصیل و جالب ایرانی در شهرها. 2- وجود طرح ها از پیش آماده شده که بافنده می تواند بر طبق سلیقه خود و مشخصات فرش رد نظر یکی از آنها را برگزیند. 3- مواد اولیه مرغوب و متنوع و فراوان. 4- وسایل کار پیشرفته که خود در ایجاد تسهیلات برای کارگران و روش های صحیح و بهتر بافت موثر است. 5- محیط کار مناسب و دارای تأمین، دستمزد نسبتاً کافی که موجد رفاه و آسایش کارگران اعم از بافنده و رنگرز و غیره است. 6- بازار پر رونق شهری. 7- وجود سرمایه گزاران علاقمند و هنردوست. 8- در اختیار داشتن سایر امکانات شهری. بافتن فرش در اغلب شهرهای ایران و حومه آن ها رواج دارد و برخی از مهم ترین این مراکز بترتیب الفبا عبارتند از: اراک، اصفهان، بیجار، بیرد، تبریز، سنندج، قم، کاشان، کاشمر، کرمان، مشهد، نایین، همدان و یزد.