تاریخ بافت فرش را بطور دقیق منحصراً از روی نوشته ایکه بر آن بافته شده مانند تاریخ، نام بافنده، نام سفارش دهنده، در عهد سلطنت... و غیره مشروط به اصلی بودن و صحت نوشته ها می توان تشخیص داد. کارشناسان فرش با عطف توجه به برخی شواهد نز تاریخ و محل بافت آن را بطور تقریبی مشخص می سازد. برخی از این شواهد عبارتند از: الف: مواد اولیه و رنگ آمیزی فرش: زیرا در برخی مقاطع تاریخی مصرف مواردی بیش از سایر زمانها متداول بوده است. ب: مقایسه فرش مورد نظر با فرشهای مشابه تاریخ دار: این روش با توجه به اینکه نمونه های متعددی از عهد صفویه یعنی زمان شکوفایی هنر و صنعت فرش باقی مانده به ویژه برای شناخت فرش های بافته شده در آن عهد قابل قبول به نظر می رسد. 1: طرح و نقش و نقشمایه: طرح ها، نقش ها، بن نگارهای فرش در زمانهای مختلف وسیله هنرمندان چیره دست و طراح در جهت تکامل تغییر نموده و این تغییرات که متأثر یا هم گام با سایر هنرهای دستی و تزئینی از قبیل کاشی کاری، ملیله دوزی، تذهیب کتاب های خطی، نقاشی بوده می تواند نشان دهنده تاریخ تقریبی بافت فرش باشد. ت: روش بافت: با توجه به اینکه بافتن فرش خودکاری است سنتی و متأثر از خلق و خوی و اعتقادات و خواسته های بافنده و طبیعت اطراف او و روشهای زندگی اش و این اعتقادات و روشها همواره متغیراند می توان با مطالعه آنها بطور تقریب به قدمت بافت فرش پی برد. ث: اسناد و مدارک تاریخی: معمولاً در اسناد مربوط به فتوحات، غارت ها، وقف، ازدواج، سفارش بافت، اموال خانوادگی، سفرنامه ها ضمن سایر موارد اشاره به اموال از جمله فرش هایی می گردد و این فرشها در خانواده ها یا سلسله ها و مساجد و معابد شناخته شده باقی می ماند. بطور مثال: 1- در خانواده نگارنده وصف دست فرشی در عقدنامه ای به تاریخ 1310 هـ.ق به عمل آمده که آن «دست فرش» اگرچه به کلی پوسیده شده اما باقیمانده است. 2- چند تخته قالی های بافت سال 1010 هـ.ق (1601 م) کاشان که به سفارش «زیگموند وازا» پادشاه لهستان بافته شده و به عنوان جهیزیه به دختر او منتقل گردیده و اینک در موزه «رزیدنتز» مونیخ نگهداری می گردد.