معروف ترین فرش ایران که پیرامون مشخصات و سرنوشت آن داستان های بسیار گفته و نشوته اند. ابوجعفر محمد طبری (311-225هـ.ق) در این باره در تاریخ خود می نویسد: «...یک قالی بسیار عالی کار ایران موسوم به «بهار خسرو» در قصر تیسفون که در نوشته جات پارسی بنام طاق کسری موسوم است موجود بوده است که طول آن 45 قدم و عرض آن 90 قدم بوده».در مورد این فرش آورده اند که «...برای خسرو انوشیروان بافته شده و تا زمان یزگرد سوم در موارد خاصی در قصر مداین گسترده می شده، و طول آن 30 گز و عرض آن نیز 30 گز بوده است». در بافت فرش که نشان دهنده تکامل هنر و صنعت فرشبافی و صنایع جنبی آن مانند رنگرزی، ریسندگی، در ایران در 14 قرن پیش می باشد از نخ های نوع عالی پشم و ابریشم و زر و سیم و انواع جواهرات و گوهرهای رنگارنگ استفاده شده است. ترنج آن تصویر حوض آبی بوده و در کنار جوی ها گل های رنگارنگ از لعل و یاقوت و مروارید و سایر سنگ های قیمتی نصب شده و درخشندگی خیره کننده داشته است، متن قالی نیز باغ و گلستانی را نشان می داده که با درختان سرسبز و انواع غنچه و شکوفه تزیین یافته است.