مرحله بافت در امر تولید و چرخه فراهم سازی فرش از اهمیت خاص برخوردار می باشد، زیرا مواد اولیه و وسایل خوب و مناسب چنانچه به بافتی مورد پسند و دلپذیر نیانجامد نتیجه بخش نخواهد بود. در این مرحله که از «دارکشی» شروع و به بافت و بریدن از دار و انجام «امور تکمیلی فرش» ختم می گردد ممکن است بر اثر ندانم کاری و عدم دقت ها بر این دستباف صدمه هایی وارد گردد و عیب هایی را بوجود آورد. اهم عیوبی که به ویژه در مرحله بافت به فرش وارد می شود عبارتند از: الف:«چین خوردگی، سره، سرکج، بلند آمدن فرش» که معلول عواملی گوناگون از جمله موارد زیر است: 1- عدم دقت در انتخاب «دار» با قطعات دارای استحکام کافی و طرز کار (مکانیزم) مناسب. 2- «دارکشی» غیر فنی و سست بستن تارها. 3- سهل انگاری در «پودگذاری» و بی دقتی در کوبیدن و استقرار پود. 4- انتخاب «نخ» نامناسب از لحاظ جنس برای «تار و پود و پرز». 5- عدم رعایت تناسب بین نخ ها چه از لحاظ جنس و چه از جهت تاب و لا. 6- عدم رعایت یکنواختی در گذرانیدن پودها و استقرارشان بر روی گره ها. ب: نقص در «لواردوزی، گلیم باف، ریشه فرش» پ: سوراخ شدن، «پارگی، وسیدگی فرش» به هنگام بافت. ت: عدم رعایت «تقارن» در طراحی و بافت فرشهای متقارن. ث: عدم رعایت مفاد «نقشه» از لحاظ بافت و انتخاب رنگ ها. ج: «جفتی بافی» و اعمال تقلبات دیگر. چ: «پرداخت و قیچی زدن» غیر فنی. ح: «دو دست شدن فرش» بر اثر بافتن آن وسیله افراد مختلف.