مواد اولیه فرش به ویژه پشم، ابریشم، پنبه در مرحله تولید و انبارداری آفت گیر و صدمه پذیر است. دقت در تهیه این مواد بدان گونه که دارای آفات نبوده و صدمات بر آن عارض نشده باشد ازاهم وظایف تولیدکنندگان فرش و عوامل آنها به منظور تولید بدون عیب و نقص این دستباف است. در کارگاههای کوچک و خانگی و در روستاها و بین عشایر و ایلیات که خوشبختانه بیش از نیمی از تولیدات فرش کشور را دارند معمولاً بافندگان از موادی که خود یا همجواران آن ها تهیه و تولید می نمایند. استفاده می کنند و بدین طریق کاملاً در جریان سلامتت این مواد هستند و با توجه به اینکه موضوع انبارداری منتفی است دقت در سلامت مواد اولیه چندان حائز اهمیتت نمی باشد. اما در کارگاه های بزرگ که این مواد از بازار و افراد غریبه یا حتی از سایر کشور ها و ملت ها خریداری می گردد و احتمال وجود انواع عیوب در آن می رود مامورین خرید و سرپرستان کارگاه ها باید نسبت به سلامت مواد مورد نظر و خریداری آن دقت کامل معمول دارند تا از زیان های جبران ناپذیری که ممکن است از این طریق به تولید کننده و خریداران فرش وارد گردد جلوگیری نمایند. عیوب مواد اولیه فرش معمولاً عبارتند از: 1- عیوب طبیعی مواد مانند آن که «پشم» نوعاً دارای چربی کمتر از معمول باد و خشک و شکننده گردد یا پنبه نرسیده یا نیم رسیده یا قارچ های مضر داشته باشد. 2- عیوب وارد شده بر اثر انبار نمودن یا «حمل و نقل» غلط مانند «نمدی شدن» و غیره. 3- عیوبی که دست کارگران بر آن وارد می سازد از قبیل قرار گرفتن آن در مجاورت مواد شیمیایی زیان بخش یا ظروف فلزی و کثیف. فرش بافته شده با مواد اولیه ای که دارای نقایص فوق باشد اولاً دوام و استقامت کافی ندارد و ثانیاً پس از مدت کمی از بهره برداری آن دچار رنگ رفتگی یا دو رنگ شدن و پرز ریختگی و کل شدن و غیره می گردد.