طرحی است معروف که بافت آن در بین عشایر ترکمن رایج است. نام این طرح از ایل ««یموت» گرفته شده و نقش آن تکراری و سرتاسری می باشد. در تدوین نقشمایه های این طرح از دو چشم و بینی و دهان انسان که وسیله کثیر الاضلاع هایی ساده در زمینه فرش تکرار می گردد؛ الهام گرفته می شود.