طرحی است ترکیبی و اساسی ماخوذ از طرح اصلی محرابی که زمینه زیر طاق محراب پوشیه از گل های رنگارنگ است. در حقیقت اشکالی است که به صورت زنجیر اطراف ترنج و لچک را احاطه کرده آنها را از زمینه فرش جدا می سازد. این اصطلاح در خراسان رایج است. در این ناحیه بعضاً به شاخه های اسلیمی، ساق گل ها و برگ ها، خطوطی که گل ها را به هم متصل می کند نیز «طناب» گویند. نقش این گونه طرح های گلدار در سجاده های ایرانی و آناتولی در قرن دهم هجری قمری و سجاده های هندی «نوغال» مشاهده گردیده است. طرح گل در نقش محرابی به صورت های گوناگون مرکب از خطوط هندسی و نیز اسلیمی و مجرد یا دسته گل در زمینه قالیچه ها وجود دارد که گاه تمام زمینه را می پوشاند، این گونه طرح رامحرابی هزارگل یا گل و بوته دار نامند.