مجموعه ی وضع ظاهری فرش که عبارت از نقش، رنگ آمیزی، بافت، ابعاد و تناسب این عوامل در متن و حاشیه می باشد؛ طرح فرش است.طرح فرش ایران آمیزه ای است از هنر و صنعت و معتقدات و فرهنگ ایرانی که طی قرون و اعصار شکل گرفته، متجلی گشته،تکمیل گردیده به اوج رسیده و به جهانیان به عنوان بارزترین نشانه ی ذوق و سلیقه و عصاره ی هنر مردم این مرز و بوم ارائه شده است.فرش ایران که نتیجه ی تجربه و عمل سالیان طولانی از تاریخ هنر و صنعت این مردم است، در دوران حیات خود همچون سایر دستاوردهای بشری با فراز و نشیب ها قرین بوده و زمانی در اوج تجلی و زمان دیگر در حال رکود بسر برده است.عهد صفویان یعنی قرون 9 تا 11هجری قمری (16-17 م)دوران شکوفایی و کمال هنر فرش بافی ایران بوده زیرا طرح ، نقش، نقشمایه و رنگ آمیزی این دست باف در آن عصر از لحاظ کمی و کیفی به حد اعلای خود رسیده و تا این زمان نیز هنرمندان در کلیه ی رشته های اصلی و جانبی صنعت فرش ، ابداعات هنرمندان آن دوران را مورد توجه قرار داده و متأثر از آن ها طرح های جدید ارائه داده اند. طراحان عصر صفوی ترکیب های بدیع و هم آهنگ و زیبا از رنگ و نقش بدان گونه به وجود آورده اند که در آن اسلیمی ها ، خطوط دورانی و پر پیچ وتاب ختایی ، فراز و نشیب ، تقارن ، تفریق و تکرار نقشمایه ها به همراه رنگ امیزی جالب و چشم نواز اعجاز می افرینند. این طرح های جالب حتی از محدوده ی مرزهای مکان و زمان خارج گشته ، نسل های پیاپی را درنوردیده به سراسر جهان و در دل هنرمندان راه یافته اند. به طور خلاصه طرح فرش را اعم از آن که با مقدمه و پیش بینی لازم فراهم گردد یا به وسیله ی بافندگان روستایی و عشایر و ایلیات این سرزمین بدون تدوین مقدمات و به طور ذهنی به وجود آید و بافته شود ؛ می توان برانگیخته از معتقدات و مکنونات قلبی و باورها ، خواسته های طراح آن دانست که دست هنرمند بافنده ،آن را بر پیکر فرش با بهره گیری از مواد جان می بخشد و همچون تابلویی زیبا به علاقه مندان تقدیم می دارد.