بلوچ قوم مهاجر ایرانی است که در سالیان گذشته از نواحی جنوبی خراسان یا مشرق این استان به نواحی تربت حیدریه ی فعلی و عمدتا سنگان، خواف و قاسم آباد در مرز افغانستان و سایر قراء و قصبات این ناحیه از قبیل رشتخوار، جنگل، زاوه و قسمتی از شمال خراسان مهاجرت کرده و امروز به طور ثابت مقیم گشته اند. بلوچ ها نه تنها در بلوچستان بلکه در خراسان، کرمان و حتی در پنجاب و سند ساکن اند. کار عمده ی افراد این قوم کشاورزی است و صنایع دستی به ویژه فرشبافی و صنایع جانبی آن بخش مهمی از اوقات فراغت زنان، دختران و مردان را به خود اختصاص می دهد. ایلات بافنده ی فرش در میان عشایر بلوچ از جمله بهلولی، بایزیدی، کلاه درازی، جان میرزایی، رحیم خانی، رحیم خانی، برآهویی، کورخیلی(سالارخانی) و حسن زایی می باشند که جملگی با خطوط و اشکال هندسی و ذهنی مانند لوزی، شش گوش و طرح های تجریدی و بدون نقشه قبلی به نقش آفرینی در فرش، این اثر هنری مبادرت می ورزند. طرح و رنگ و هم آهنگی آن ها با یکدیگر آن چنان ویزگی و زیبایی به قالیچه های بلوچی می دهد که بیننده بلافاصله اصالت، سنتی بودن و سابقه ی طولانی را در طراحی و بافت آن در نظر می آورد و مورد تأیید قرار می دهد. تنوع در فرش بلوچی کم است، حتی در رنگ آمیزی و این خود وجه ممیزه ی قالیچه های بلوچی می باشد. اگرچه بازار فرش خراسان و در پی آن سراسر کشور اخیرا شاهد تنوعی دلپذیر در این دستباف است.پشم مورد استفاده در قالیچه های بلوچی به طور کلی از بازار تربت حیدریه و مشهد فراهم می گردد؛ زیرا پشم گوسفندان محلی از لحاظ کمیت و کیفیت نظر بافندگان را تأمین نمی نماید. با توجه به این که تا چندی پیش در محل، رنگرزان ماهر و باتجربه وجود نداشتند؛ صرفه و صلاح قالی بافان در این بوده است که کلاف های نخ رنگین تهیه کنند. تار قالیچه های بلوچی از نخ پشمی و بعضا نیز پنبه ای و پود آن از پشم گوسفند یا شتر و نخ ابریشم است. قالیچه های بافته شده با پشم شتر در بین این طایفه به صورت زینتی و فقط به عنوان جهیزیه برای دختران فراهم می گردد. ضد بید نمودن نخ قالی در بین عشایر ایران اصولا تا کنون مرسوم نبوده اما چنانچه بافندگان عموما به این مهم راهنمایی گردند؛ گام مؤثری در جهت ارتقای کیفی فرش ایران و دوام و پایداری آن برداشته خواهد شد. رنگ مورد مصرف در رنگرزی قالیچه های بلوچ امروزه اغلب رنگ های گیاهی و طبیعی به ویژه روناس است که جداگانه و یا با رنگ های شیمیایی داخل شده، به مصرف می رسد. این رنگ ها اغلب تیره و معمولا سرخ، لاجوردی سیر یا روشن، سیاه و سبز هستند.در دو سر قالیچه، گلیم بافتی به رنگ های سرخ و سیاه اضافه می گردد و شیرازه دوزی نیز با نخ فراهم شده از موی سیاه بز شکل می گیرد. برخی از انواع طرح قالیچه های بلوچ عبارتند از: 1-طرح سالارخانی 2- طرح ترکمن 3-طرح قاسم آبادی 4-طرح گلدانی 5-طرح سجاده ای(جانمازی) 6-طرح بوته 7-طرح هراتی 8-طرح بازوبندی 9-طرح سنگانی 10- طرح کشکولی 11-طرح قابی(چهار قابی) 12- طرح حاشیه نرگسی 13-طرح پشتی 14-طرح دو حاشیه/ در فرش های بلوچ «جفتی بافی» وجود ندارد. فرش را به منظور کهنه نما کردن شست و شو نمی دهند و فرش بافان این قوم از صداقتی ویژه برخوردارند.