یا (دفه ،دفتین، پنجه،پنجه گرگی، مشته، کمبه، دستک، دستوک، دفعه) وسیله ای است که برای کوبیدن بافت قالی به کار می رود. دنده های شبیه شانه و دسته ای چوبین یا آهنین دارد و اندازه آن در نقاط مختلف متفاوت است. از این وسیله با ظرافت و دقت می بایست استفاده نمود زیرا یک ضربه بیجا یا محکم تر از معمول آن موجب پارگی تارها یا از جا در آمدن گره و بدنما گردیدن پشت فرش و ایراد سایر عیوب به این دستباف به این دستباف می گردد و استواری خطوخ رج فرش را به هم می زند. شانه دارای انواع ریز و درشت است که بنابر وضعیت بافنده و مشخصات فرش مورد بافت از جمله رجشمار اعم از قالی گلیم انتخاب و به کار می رود. برخی مواقع نیز شانه را بر حسب تعداد دندانه در واحد طول آن (مثل اینچ) نمره بندی می کنند. قسمتی از تطابق دیده های شانه با فواصل تارها در بافت متقارن از طریق انعطاف پذیری دنده شانه که از فلز دارای خاصیت فنری و معمولا از نوار تسمه ساختی می گردد انجام می شود. شانه ای که در بین فرشبافان عشایر و ایلیات و روستایی و نیز بافندگان گلیم مورد استفاده است، دارای دسته ای سنگین و بر آمده و چوبین می باشد که حدود 10 الی 15 تیغه ی آهنی بر سر آن نصب شده است اما آنکه بیشتر در شهر ها به کار می رود از نواورهای آهنی سرتاسری به پهنای حدود دو سانتیمتر فراهم می شود که از طول در کنار هم قرار داده شده و تا نیمه به هم وصل اند و تشکیل دسته آن را می دهد و نیمه دوم تیغه ها آزاد است و دندانه ها را می سازد. از شانه در رفو گری نیز به منظور جابه جا کردن گره استفاده می شود. در کاشان و نواحی آن معمولا شانه دارای دسته و بدنه چوبی با تیغه های فلزی 24 دندانه است در کرمان شانه را (دستک) و شبستر آذربایجان و سایر نقاط ایران استان و نیز استان و نیز استان باختران (دفه) و در خراسان دفتین و دفه (دفعه) یا همان شانه گویند. در خراسان و برخی نقاط دیگر شانه معمولا دسته موازی با تیغه ها دارد و کلا آهنی است.