حصیر بافی یکی از قدیمی ترین صنایع دستی جهان است.انسان قبل از اینکه توانای بافت فرش های دیگر را داشته باشد از حصیر به عنوان کف پوش استفاده کرده.حصیر بافی را عامه مردم با توجه به اینکه جزو حرفه ای برخی از اولیا بوده است و در مساجد و اماکن عمومی استفاده داشته است از پیشه های روحانیون می دانسته اند. در ایران نیز بوریا بافی یکی از صنایع معروف بوده است و تا چندی پیش کف منازل،مساجد و مدارس را با آن می پوشیدند یا بدنه ی (کپر) سایه بان ها را با آن می ساختند. امروزه صنعت بوریا بافی در ایران رواج دارد. این صنعت به ویژه در نقاطی که دسترسی به نی یا گیاهان الیاف دار دیگر از قبیل خرما، نی، ترکه،ساقه ی گندم دارند مانند مازندران، گیلان،سیستان و بلوچستانو هرمزگان توسعه یافته است.طرز بافت حصیر با توجه به مواد اولیه انواع گوناگون دارد.