تربت حیدریه از شهرستانهای مرکزی استان خراسان می باشد که از شمال به نیشابور و از مشرق به تربت جام و از جنوب شرقی به مرز ایران و افغانستان از جنوب به بیرجند و گناباد و از مغرب به کاشمر محدود است.ارتفاع این شهر که در دامنه کوه واقع گردیده و آب و هوایی معتدل دارد از سطح دریا 1370 متر می باشد. تربت حیدریه دارای 35 درجه و 16 دقیقه عرض شمالی و 59 درجه و 14 دقیقه طول شرقی است. این شهر و روستاهای آن از مراکز مهم فرشبافی خراسان می باشد و مردم نقاط مختلف آن سابقه ای طولانی در هنر و صنعت فرشبافی و صنایع جانبی آن ددارند. اصولا قالی تربت از نوع متوسط است، طرح ها اغلب حاشیه دار و لچک ترنج یا افشان می باشد. قالیچه های بلوچی با طرح و نقش و رنگ آمیزی متین و جالب در نواحی این شهر بویژه در قسمت شرقی آن بافته می گردد. طرحهای بلوچی اخیرا بوسیله هنرمندان محلی تنوع بیشتری یافته و نظر نو گرایان را به خود جلب نموده است. محولات(مه و لات) یکی دیگر از مراکز فرشبافی قدیمی استان خراسان از نواحی این شهر است، در این شهر نقشهای معروف و اصیل با رنگهای متین بویژه در زمینه قرمز لاکی و طرح افشان و لچک ترنج بافته می شود و فرشهای«حسن قاضی» که با رنگ لاکی و«طرح بندی» بافته می گردد از آن جمله است. شهر قاین مرکز قاینات می باشد و این ناحیه در گذشته«قهستان» نامیده می شده و منطقه وسیعی از خراسان مرکزی بوده که تربت حیدریه در شمال و بیرجند در جنوب را شامل می گردیده و مناطقی چون گناباد و فردوس را در بر می گرفته و از مراکز فرشبافی خراسان بشمار می رفته است قاین اینک بصورت شهری مستقل در آمده و فرشهای کوچک پارچه و قالیچه های سجاده ای بافته شده در آن مصرف داخلی دارد. گره فرشهای نواحی حیدریه اغلب نا متقارن فارسی باف است و پشم مورد مصرف بیشتر از گوسفندان محلی تامین می شود یا از بازار مشهد وارد و در محل رنگرزی می گردد در گذشته رنگهای گیاهی از جمله پوست انار و گردو در کار رنگرزی خامه فرش مصرف بسیار داشته اما امروزه رنگها اغلب شیمیایی است. فروش بافته های اهالی تربت حیدریه در همین شهر و نیز مشهد انجام می گیرد.