گلیمی است فرش نما که همچون سایر گلیم ها به صورت ذهنی و بدون نقشه از پیش فراهم شده بوسیله زنان و دختران عشایر مناطق ارسباران و مغان در استان آذربایجان شرقی و ایل شاهسون بافته می شود.تار و پود این فرش مانند قالی به ترتیب از نخ پنبه ای و پشمی فراهم می گردد و پشم از گوسفندان محلی و به صورت دستی ریسیده و تابیده می شود.این گلیم که بعضاً بر روی آن سوزن دوزی هم می کنند به نام «سوماک»نیز معروف است.نوشته اند:ورنی طی یک قرن گذشته از جمهوری آذربایجان به نواحی ارسباران و ایلات و عشایر ان نواحی و مغان آمده و در حال حاضر ایران تنها صادرکننده این دستباف است.ورنی بر روی دار افقی(خوابیده)بافته می شود که در داخل چادر یا خانه های عشایر مستقر می گردد.نقشه ورنی همچون سایر فرشهای عشایر نشانگر اعتقادات،رسوم،عادات و باورهای این مردم است و بیشتر در بافت آن از نقشمایه های پرندگان و حیوانات و وحوش مانند مرغ و خروس و بوقلمون و عقاب،آهو و بز و گوزن و گرگ،سگ گله،شیر و ببر استفاده می شود.معمولاً برای رنگ آمیزی این گلیم از رنگهای لاکی،کرم،سرمه ای،آبی روشن،سفید و پیازی استفاده می شود.اندازه های فرش ورنی معمولی است و با توجه به امکانات و مقدورات موجود بافندگان تعیین می گردد.ورنی را در باختران به صورت تکّه های دراز و باریک به طول معمولی سه متر می بافند و سطح آن را با نقش های پیچیده سوزن دوزی می کنند.