قدیمی ترین فرش موجود جهان که تاکنون بدست آمده جل اسبی است که بسال 1327-1328 شمسی در نقطه ای بنام «پازیریک» در 80 کیلومتری مرز مغولستان خارجی و 200 کیلومتری جنوب شرقی «بی ایسک» در مقبره ای متعلق به شاهان سکایی میان یخ ها وسیله پروفسور «رودنکو» کارشناس روسی کشف شده است پازیریک منطقه ای است در کوههای «آلتایی» و در «اوست اولاکان» سیبری جنوب. این فرش که نسبت به طول زمان بافت آن تا امروز بسیار خوب مانده در حال حاضر در موزه «آرمیتاژ» لنین گراد اتحاد جماهیر شوروی سابق در محفظه ای خالی از هوا نگهداری می گردد. به سال 1950 در شوروی پیرامون کشفیات پروفسور «رودنکو» کتابی انتشار یافته که در آن شرح مشخصات این قالیچه آمده است. پروفسور رودنکو معتقد است که این فرش کار مردم «مادیاپارت» خراسان بزرگ است. به هرحال کشف این فرش که حدود سه هزار سال پیش بافته شده نشان دهنده این حقیقت است که صنعت فرشبافی بیش از پنجاه قرن در ایران سابقه دارد. مشخصات فرش «پازیریک» بطور خلاصه بشرح زیر است: ابعاد: 6فوت و 8اینچ در 6فوت معادل 210 × 183 سانتیمتر. طرح: نسبت به قدمت آن بسیار پیشرفته. نقش: قسمت بیرونی حاشیه نق تکراری کوچکی از جانوری افسانه ای و بال دار و پس از آن یک ردیف سوار که یک در میان ایستاده سوار بر اسب اند و جملگی در حال راه رفتن. یک ردیف گوزن خالدار یک در میان با سواران و پیادگان مذکور یافته شده است و مردانی که در کنار اسبان راه می پیمایند با پوشش و اسلحه خود آشکارا نقش ستون های تخت جمشید را بیاد می آورند. جنس پرز: پشم رنگ های بکار رفته: سرخ، سبز، آبی، نارنجی، و نوعی سبز متمایل به آبی که بنام زنگ پازیریک معروف است. نوع گره: متقارن (ترکی باف) تعداد گره در ده سانتی متر مربع: 3600 عدد مورد استفاده: پوشش اسب بوده.