قشقایی ها در فارس سکونت دارند و در مسیر بسیار طولانی بین سواحل خلیج فارس و حدود اصفهان در کوچ و رفت و آمدند، زبان این قوم ترکی و مذهب آنها شیعه است و به دامداری و کشاورزی اشتغال دارند. در «فارسنامه فسایی» از 66 تیره قشقایی نام برده شده که مهمترین آن عبارتند از: 1- دره شوری 2- کشکولی بزرگ 3- شش بلوکی 4- کشکولی کوچک 5- قراچه 6- صفی خانی 7- رحیمی 8- عمله 9- نگیم تاجی 10- بیات 11- فارسمیدان. در مورد نام قشقایی نوشته اند از کلمه «قشقا» به معنی اسب یشانی سفید گرفته شده و بعض دیگر معتقدند که کلمه قشقایی در زبان ترکی به معنی فراری است، یا شاید به قول «بار توله» مستشرق روس ریشه لفظ قشقایی کلمه «قاشقه» ترکی به معنی «بی باک» و نترس باشد .به موجب برخی تحقیقات ایل قشقایی نخست در قفقاز می زیسته اند . از طوایف مذکور در فوق شش بلوکی بزرگترین طایفه قالیباف است و دره شوری ها به بافتن «گبه، گلیم» مشهور اند. وضع جغرافیایی و معیشتی و طبیعت دوم مردم قشقایی ایشان را به جانب صنعت فرشبافی سوق داده و اغلب به ویژه زنان و دختران جوان اوقات فراغت را به این کار اشتغال می ورزند. بخش مهمی از فرش استان فارس به وسیله عشایر قشقایی بافته می گردد و مراکز بافت این فرش ها فیروز آباد، سمیرم، خورموج است. نقش فرش قشقایی بطور سنتی همچون سایر عشایر هندسی و با خطوط شکسته است اما این قوم طرح های متقارن یا نامتقارن شهری را نیز ساده کرده؛ می بافد. رنگ آمیزی دست بافت های قشقایی بسیار زیباست و زنان ایل در رنگ افشانی به فرش کلکی سحرآمیز و اعجاز انگیز دارند. از طرح های معروف فرش قشقایی می توان به موارد زیر اشاره نمود: 1- طرح مستوفی 2- طرح هیبت لو 3- طرح میرشکسته 4- طرح ظل السلطانی یا گل و بلبل 5- طرح حاج خانمی 6- طرح ناظم یا یکسر ناظم