آبی است که املاح مختلف آن از جمله کلسیم و منیزیم از حد معمول بیشتر باشد.آب هر اندازه از این املاح بیشتر داشته باشد سخت تر است.آب نقاطی که زمین آن آهکی است سختی زیاد تری دارد زیرا نمک های کلسیم زیاد تری در خود حل کرده است اما در نواحی شنی چون املاح کلسیم و منیزیم کمتر می باشد آب دارای سختی کمتری است.سختی آب در فصل باران و پر آبی کم و در فصل خشکی و کم بارانی زیاد می گردد. آب سخت برای شستشوی الیاف، نخ، پارچه، فرش مناسب نمی باشد زیرا علاوه بر آنکه خود لطمه به این مواد می زند مانع خوب عمل کردن مواد شوینده می شود.اگر وسایل شیمیایی برای آزمایش سختی آب در اختیار نباشد میتوان به طور عادی بگونه های مختلف از جمله موارد زیر تا حدی به میزان و وضعیت سختی آب پی برد:1-قهوه و چای چنانچه با آب سخت دم شود مقدار مزه خود را از دست می دهد.2-صابون و مواد شوینده در آب سخت کمتر کف می کند. 3-حبوبات مثل نخود لوبیا،عدس،ماش اگر در آب سخت پخته شوند خوب نرم و لطیف نمی گردد.4-سبزیجات در آب سخت بخوبی پخته نمی شود.5-آب سخت چنانچه در ظرف ها جوشانده شود در جدار و لوله آن قشر محکمی بر جای می گذارد.آب در طبیعت دارای سه گونه سختی است الف:سختی موقت که در اثر جوشانیدن آب از بین می رود.ب:سختی دائمی که هر چند آب بجوشد در آن باقی می ماند.پ:سختی کل که مجموع دو نوع سختی موقت و دائمی است.برای از بین بردن سختی کل،یا ملایم کردن سختی آب به آن زاج آلومینیوم یا نمک قلیا اضافه می کنند تا بدین طریق املاح آهکی آن رسوب کند.