یا چین بهاره پشمی است که در فصل بهار و در اواسط آن یعنی از نیمه فروردین تا آخر اردیبهشت از روی بدن حیوان به قول گوسفند داران خراسان به وسیله «بری گر» به موقع « بری» گردد و چیده شود. الیاف این نوع پشم لطیف و بلند و سنگین تر و اصولا دارای مرغوبیت بیشتری از « پشم پاییزه» است. مواد خارجی کمتری دارد و به اصطلاح تمیز تر می باشد. چون بر اثر بلندی الیاف حلاجی آن با دست مشکل و خامه دهی آن نیز کمتر از پشم پاییزه است و به قول گوسفند داران کم وی « کم بازده» می باشد بافندگان ترجیح می دهند که از پشم پاییزه در تهیه نخ و بافتن فرش استفاده نمایند.